Gül İçinde Şiiri - Aşık İsmeti

Sen ki melek doğurmuş 'evlât' demiş analar
Hayatımda olmadım böylesi hal içinde
Düştüm onun peşine gezdim nice seneler
Yürüdüm varamadım yoruldum yol içinde

Şu dünyaya gelmişim bilemedim ne diye
Umutlarım aldattı 'Bu gün yarın he! ' diye
Susadıkça sıcakta zehir içtim 'Su! ' diye
Başkasına rastladım parmağı bal içinde

Acaba âşıklardan muradına kim erdi
Onların benim kadar var mıydı bilmem derdi
'Armağan olsun' dedi saçından kesti verdi
O kokuyu ararım bahçede gül içinde

Hanesine uğradım yüzünü orda gördüm
Bundan sonra durmadı arttıkça arttı derdim
O kapı Güzeli'nin mahlasını ben verdim
Adını söylemedim utandım el içinde

İsmeti'yim neyleyim hallerim ayan olmaz
Ah! çeker kan ağlarım sesimi duyan olmaz
Ateşim beni yakar kimseye ziyan olmaz
Küllerim savruluyor her esen yel içinde