Gül-i Ruhsar Şiiri - Bilal Çevik

Salat ve selamlardaki namelerde duydum ilk seni
Ki bu şuursuz beden hissetmemişti o zaman kadar
Sen olmasan,seni seven yürekler olmasa
Başımıza taş yağacağını bilmiyordu belliki
Senin için cayır cayır yanan yürekler hürmetine
Biz aciz ve ruhsuz ümmetini de kabul eyle ey nebi
Seni tanımak,sana aşık olmak için geç kalmış bir bünyemle
Senden medet umuyor,şefaatini diliyorum
Ama artık biliyorum ki;
Sen yaratılanların ve yaratılacakların en şereflilisin
Ve yaradana kul olabilme yolunda en önde gidendin
Seni yar seçtim ey gülüm gönlümün tahtında
Gönlümün en seçkin,en hisli,en farklı yerinde saklıyorum seni

O üzerinde ipince yürüdüğün kızgın kumlar
Mübarek vücudunu yasladığın hurma ağacı
Seni yüceltip üzerinde taşıyan deve
Ellerini öpme şerefine layık olmuş bir kılıç
Bu şerefe layık olmak için ne yapmışlardı
Senin kokun bize bir ömür yeter ey sevgili
Lakin o misk kokunu biz tadabilir haberdar olabilir miyiz?
Sana liyakatsizliğime utanıyorum ey gül- i ruhsar
Ama zamanın en zor noktasında bizi yalnız bırakma
Zihnimiz bulandığında şeytanın vesveselerine karşı
Sen imdada yetiş ve bizi uyandır
Uyandır ki inancımız, sana olan sevdamız süngümüz olsun iblise karşı
Sen olmasan,sana sevdalı yürekler olmasa
Başımıza taş yağacağını
Bu gönüllerin hazan olup kuruyacağını biliyorum artık.

02.01.2006