Gül, Gümlümse, Gülümset Şiiri - İsmet Aci

Her yan gözyaşı istemediğin kadar,
İnsan, insanı güldürmese o, insan neye yarar,
Hayat, hesaplandığından kısa, yaşanmasa, zarar,
Yaşamak gülmekle olur, Öyleyse’’GÜL’ ne olur.

Asınca suratın, yaşam sevincim son bulur
O, kaşta O gözde, bilemesin, ne hayatlar bulunur
Bir tebessümünle istediklerim, ne varsa hepsi benim olur
Şimdi zamanıdır’’GÜLÜMSE’ ne olur.

Mevsimlerin adı konmaz, yaşanmasa, baharlar,
Dünya güzeldir, gülümserse hayata, tüm insanlar,
Mutluluk dediğin, yürekten paylaşılanlar,
İstediğim ne ki gülümsemen, ‘’GÜLÜMSE’’ne olur.

Çiçekler renklenir, gülünce tüm dünyaya,
Aydınlanır, tüm âlem, lüzum kalmaz, Güneşe, Aya,
Haydi, bu davet benden, kalma arkaya gir sıraya,
Hep birden ’GÜL; GÜLÜMSE; GÜLÜMSET’’ne olur.

İsmet ACİ
K. ÇEKMECE