Gül ey gül yüzlü
Ağaçlardan düşen bir yaprağın hüznü ağlatmasın seni.
Kumrunun yalnızlığı üzmesin,
Bu dünyada yaşanan onca sefalete, açlığa, savaşa ve ölüme rağmen Gül ey Gül yüzlü.
Susamış gönlüme zemzemdir gülüşün,
Feragat ettiğim ne varsa tebessümünde saklı.
Gül ki Kevser e aksın gözyaşlarım
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta