Gül Eser Baser Şiirleri - Şair Gül Eser ...

Oturduğum bu cennet kuru daldan ibaret
O çılgın duygularım diyor ki bana sabret
Ne bir özlemim oldu ne de kahrediyorum
Yalnızım bir tünelde yalnızca gidiyorum
*
Biri ak biri kara dolandım bu zamana

Yaşadığım o aşkı sirkelenip bıraktım
Anılar perişandı gece hepsini yaktım
Senin gurbetin oldum kendime de uzaktım
Yıktığın viranlığı geri yapsan ne fayda

Ne denizde ki salım ne de karada yolum

Saçlarında bir cennet kokusu taşıyordu
Ürperince agzında dili dolaşıyordu
Bu bir huri bir melek bu kalbimin kadını
Sorsam yine ürperir söyleyemez adını

Dalga kumu yalıyor hafif kıpırdayınca

Bu hayat sevmeye değer mi bilmem
Hayaller hep yarım kaldıktan sonra
Aşkın acısını çeksem mi bilmem
Sevdiğim ellerin olduktan sonra

Ne umut beslerim ne de gelecek

Hancı Bu Adam Aşka Dilenci.

Bedenim de bir acı kalbimde büyük sancı
Aç sen kapılarını geliyorum ben hancı
Göster bana loş köşe yalnız masası olsun
Bir dolu şişesiyle bir de kadeh bulunsun

Yolum bitti
Son virajı döndüm
Son koya girdim
Tüm kartlarımı oynadım
Yolumun sonu son biletim son adresim
Her şeyim bitti de sen bitmedin

*
Bir ölüye âşık olur mu insan
Mevsim ilkbahar aylardan nisan
Ne kadar özledim seni bir bilsen
Terk ettim dünyayı yoldayım aşkım
*

Susmanın da erdemini bilmeli
Çok konuşan çok yanılır azizim
Siyah saklar bütün suçu günahı
Beyazı da bilmelisin azizim

Kalıpların sıkı gelir ellere

Vedanın Zamanı Sabah Seherdi...

Donuktu bakışlar inciydi yaşlar
Senden duyarlıydı yerde ki taşlar
Bizden önce kurdu yuvayı kuşlar
Soruyorum sende vicdan yokmuydu

Ayak çıplak yol çamurdu
Ekmekler doğal hamurdu
Bilinen kürk tek samurdu
En güzel yol patikaydı

Hayal kurar düşünürdük