Gül Edasıydı Şiiri - Sadullah Celik

Çıtlık yeşili bir bahar sabahı
Ani gelişin renklerin hasıydı
Hafif bir yağmur okşarken toprağı
Güzel kokun, alemin devasıydı.

Var olma sebebi sendin bu arzın
Hayran bıraktı bizi hayat tarzın
Şefkat nefesinle ruhları sardın
Gönlün, en ferah rüzgar havasıydı.

Bir toz bulutu suskun hayallerde
Hasret kınası yakılmış ellerde
İsmini duyunca coşan kalplerde
Zikrin, seherlerin gül edasıydı.

Yoruldu gönlüm sürgün yokuşlarda
Sevdalar solgun sensiz saraylarda
Senden başka kimim var şu karada
Sevdan, bu dünyanın mihenk taşıydı.

Seni bilmeyen insan her an bezgin
Gönlün pak, sözlerin ne kadar zengin
Bu dünyada bulunmaz senin dengin
Sözlerin, bu ümmetin baş tacıydı.

Seni gören bir daha görmek ister
Mübarek ellerinden öpmek ister
Kutlu yolunda canı vermek ister
Gözlerin, her aşığın rüyasıydı.

Korkmadan her şeyini feda eden
Senin kıymetini çok iyi bilen
Parlak yıldızlar gibi yol gösteren
Sahaben, tüm yiğitlerin başıydı.