Ummân’a yürüyen o büyük efsâne,
Boğuldu çirkin falcının tasında.
Harâm olsun uykular Dâr-ı fenâ’ya.
Bu rüyânın sonu da ayrılıksa.
Bırakın dahasına ağlasın.
Gayrı gözlerimin sabâhı,sabâh.
Uçtuk ham hayâlin gayyâsına bir kere.
Bilinmez ki bu aşkın tarihi nere?
Tükendi yolların da gayreti
Bu yaraya sabır,güç yetmeye,
Bükülen şu dizlerime,
Kara bahtın kör tâlihi de küser.
Beni sensiz gömseler gül bahçesine,
Gül’e de zahmet olmaz mı?
Akılsız başımı vura,vura,
Kabrimin duvarı da çökmez mi?
Belki de o vakit,
Rahmet'i okunur günâhımın kefâretine.
28-04-2009.
Dâr-ı fenâ…Dünya.
Gayyâ………dipsiz kuyu.
Kefâret……helâl kılma,halletmek.
Kayıt Tarihi : 28.4.2009 14:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!