Âb-ı hayat içerek
Yola düştü bu gönül.
Benliğinden geçerek
Çöle düştü bu gönül.
Muhabbet diyarında,
Âşıklar pazarında,
Pirlerin nazarında
Pula düştü bu gönül.
Bir gaflet uykusuyla,
Ayrılık türküsüyle,
Kerem’in öyküsüyle
Küle düştü bu gönül.
İç çekip ağlamadan,
Karalar bağlamadan,
Bir damla çağlamadan
Sele düştü bu gönül.
Sessizce sızlasa da,
Derinden özlese de,
Derdini gizlese de
Dile düştü bu gönül.
Ne sararıp ne solan,
Kokusu baki kalan,
Güzeller şahı olan
Gül’e düştü bu gönül.
Kayıt Tarihi : 29.8.2022 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaradılışın en çarpıcı hissedişlerinin başında aşk vardır.
Aşkın neşvünema bulduğu bahçe ise gönüldür.
Yalnızlığa düçar etse bile kıymete tabi olan aşk, kimi evresinde de insanı semaya yükselten önemli bir buluşmadır.
Güzel şiirinizi tebrik ederim.
Halit Korkmaz
Naçiz
TÜM YORUMLAR (1)