Gül Doğumu Şiiri - Adnan Durmaz

GÜL DOĞUMU
Derimin tirşesine acıyla yazılan gök
Koluma bağlanmış çile arışı
Dört ufuk buvanak altındadır
Geceyi soluk suluk besleyerek
Örümcek ağları dokudum yüzümün ışıltısına
Nara düşüp dara çektim kendimi
Yaramı yar diye sevdim nafile
olmayan düşleri kovalayan kays
çarmıhlanmış bir ömrün cefalı atlasında
tut ki insan
nasıl çakar kendini oksitlenmiş sarıya
ve saralı hummalar içinde aşk kavliyle
ömrünü taşlara çarpa çarpa
yüreği zebil olmuş
paramparça
ömrüm bedevi zamanların sahrasında
yitik bir muallaka
kalbime kazılan sevdanın kabri
kayıptır hala
aşk diye kayboluşu yazdım kanımla

sen uzanmasaydın
ince bir kaneviçeyle örtülen düş
parmakların dokunmasaydı
kanayan akşamların laline
huşuya kesmiş bir lale eşgalince
yusuf’tum
çürüyüp gidecektim
gözyaşı sularının dipsiz kuyularında

silkele ömrümü ey bahr-i sevda
sars nuzul inmiş yüreğimi
bağrımda binlerce küflü mıh
kıra kıra çıkart saralı hançerleri sırtımdan
çarp beni dağa taşa
yırtılsın gül diye sarıldığım kanlı libas
bağırayım yangınımı
hançerem yırtılsın haykırmaktan yangınımı
paralansın sırtımdan liyme liyme zehirli soyka
beni yeniden tanımla

beni yeniden tanımla köz kimyasıyla
ve yırtarak ak çorak kıraçlarıma
ben senin ömrünce aradığın yitiğin
yanlış yolların uçurum diplerinde seni arayan
kanadı kırılmış gönül küheylanı
kalbinin asaletine
neyim var ki serecek
bütün bozkır türkülerinin
gözyaşlarından başka
beni yeniden tanımla ey sevda

bütün topraklarım devrime hazırlıklıdır
bir dokun bin ormanla coşayım sana
nefesin yel olsun ağaran saçlarıma
bak da gör yağmurlar delireceğim sana
çok yanıldım çok yenildim
uzun yollardan geldim
çölleri ve kıraçları çizdim alnıma
çok öldüm ben çok öldüm çok öldüm
ellerinle dirildim
bir avuçluk dünyada seni buldum ya
var ey sevda
beni yeniden yaratan ellerinle
neyim varsa yağmala
Adnan Durmaz