sevcan’a
gül diyorum ya;
insanın
parasıyla bile
gülemediği bir zamanda
gülenin
ayıplandığı
geniş
ve çoğul
acılarla
çevrili
bir yerde doğdum ben
öğrenemedim bu yüzden
tasasızca
tek başıma gülmeyi
ama
sen
aldırma
hiçbir şeye
gül de
odalar aydınlansın
aldırma
bırak dağınık kalsın saçların
bulaşıklar da kirli
sen
sadece
gül
bir eve
fazla
iki ülserli...
Kayıt Tarihi : 13.12.2003 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!