Gül Deyince Gülmüyor Şiiri - Sinan Karakaş

Birer birer kayboldu, hafızamda heceler
Nöbet değişiminde kapkaranlık geceler,
Gökyüzü yağmurları, inceden ince eler
Kimisi konuş diyor sus demekte niceler.

Pişman olsam ne fayda, giden geri gelmiyor,
Yüzümde ki çizgiler, gül deyince gülmüyor.

Dünden kalmışım ama dünü çoktan unuttum
Geçmişi dizlerimde ninnilerle uyuttum,
Çözer gibiydim derdi, sandım ki ben umuttum,
Bilmiyorum sanmayın, hep kendimi avuttum.

Pişman olsam ne fayda, giden geri gelmiyor,
Yüzümde ki çizgiler, gül deyince gülmüyor.

Kalem bile ağladı, yazmadı bir çok defa
Hiç kimseden görmedim, kalem gösterdi vefa
Artık hep benimledir uzakta değil cefa
Fersah fersah uzakta, kavuşulmayan safa.

Pişman olsam ne fayda, giden geri gelmiyor,
Yüzümde ki çizgiler, gül deyince gülmüyor.