Gül Der İsen Gülüm Ben Şiiri - Mehmet Eren

Hasretim yâr’im sana, haberini beklerim,
Merhamet edip eğer,gel der isen gelim ben.
Durdum yüce divana,kavuşmak dileklerim,
Daha çilen dolmadı,kal der isen kalım ben.

Aşk’ın büyümektedir, bu sine’mi yakarak,
Gözlerimde ki yaşlar, sele döndü akarak,
Gönlüne mahkum ettin,yâr kelepçe takarak,
Bu cezaya sen razı,ol der isen olum ben.,

Anılar defterimde,birer,birer yazılı,
Efkâr mı arıyorsun,sitemlerle dizili,
Yüreğim kan ağlıyor, hep acılı sızılı,
Kederler deryasına,dal der isen dalım ben.

Sanki kayıp olmuşum,şu koskoca dünyada,
Her an aklımdasın sen,getirmez misin yada,
Bülbüller suskun kaldı,bense düştüm feryada
Sevda bahçesindeyim,bul der isen bulum ben.

Dertleşirim bülbülle,kanatlanıp uçmaya,
Susadım muhabbetle,bir yudum su içmeye,
Ereni yâr bağında,aday oldum açmaya,
Sevgi ile besleyip,gül der isen gülüm ben.