Gül Değil Şiiri - Hasan Ilter

Bu zamanda her şey bir başka oldu,
Her kokulu çiçek gül değil dostum,
İyinin güzelin çok azı kaldı,
Sohbet-ı âliler bal değil dostum.

Gezip gördüklerim canımı eğer,
İnsana insanca verilmez değer,
Leyla için çöle düşmüşse eğer,
Mecnun´un gezdiği çöl değil dostum.

Sevgiler gözüme ender görünür,
Yılan olan elbet yerde sürünür
Sözün acısından kulak yerinir,
Hakk´ı söylemeyen dil değil dostum.

Güle kıymet veren bülbüller suskun,
Düzelecek bir gün olmasın kuşkun,
İçinde durupta yakmazsa aşkın,
Yüreğinden akan al değil dostum.

Hazandan çok önce yaprak düşüyor,
Dışarda çocuklar evsiz üşüyor,
Kardeşler kardeşe kuyu eşiyor,
Bu durum kimseye zul değil dostum.

Her kötü duruma diyorlar sabret,
Boşuna uğraşlar, boşuna gayret,
Görenler etmiyor nedense hayret,
Gittiğimiz bu yol, yol değil dostum.

Masumlar çekiyor her yerde suçu,
Tanımaz zenginler, fakiri, açı,
Namaza dursa da her gün birkaçı,
Kimisi Mevla´ya kul değil dostum.

Ayak belli değil, şaşırdık başı,
Allah´a kalmıştır düzenin işi,
Yârim gözlerinden dökse de yaşı,
Çağlayıp coşacak sel değil dostum.

Kolay değil artık böyle yaşamak,
Evlilerde heves eşi boşamak,
Moda oldu evi her ay döşemek,
Bastıkları atlas çul değil dostum.

Aynı suça ayrı ceza verilir,
Yoksa hakim, savcı şark´a sürülür,
Bilmem bu şekilde nere varılır?
Kısaca halimiz hal değil dostum.