Gül dalıydın Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

GÜL DALIYDIN

Gül dalıydın çalı oldun gönlüme
geliniydin kefen oldun ömrüme
güneşiyken mim çektin gözlerime
götürdün dalını ele kırdırdın...

geceleri gökyüzüne bakardım
zöhre iken karanlığa akardın
boş umutla yüreğimi yıkardın
götürdün ışığımı ele söndürdün...

her fırsatta umut zor ölür derdin
yüzün güler sırtın döner giderdin
en sonunda kara haberle geldin
götürdün umudu ele gömdürdün
gülüm bende özün ele döndürdün...

Beni tanımadan hüküm giydirdin
yüreğe sormadan sevemem derdin
ama yine döner bana gelirdin
gönlün bende özün ele döndürdün....