Gül Çalığı Şiiri - Zeynep Ece Arabul

İçimde ölü bir bebek gibi aşkın..
Doğuramadığım, yaşatamadığım ve hala atamadığım..
Sularında bezgin

Uzaklaşan, çatlayan yollar
Seninle açılan ve gün doğmadan kapatılan..
Her gün yerini değiştiren..
Köprülerini kuran, tünellerini açan
Her gelişin gidişinle beraber..
Ağır bir taş boydan boya kanatan..

Bir fotoğraf örselenmiş bedenime basılan
Karanlık gözler meydan okur, eğilmiş yüreğine gözlerinin altı beyaz..
Kim bunlar tanımadığım ve beni sorgulayan..
Bırak beni çığlıkları nedensiz kulaklarımda çınlayan..
O gözlerdeki beyaz ki sana iplikler eğirir geceleri
Kırılgan bakışıyla.. sevgilin..

Bakarkan ellerim büyüyor
İşte tam vakti..
Günü yıkayıp bir şeftali tadında yeniden kuracağım..
Tenime işleyen yakan tüyleri ve damlayan sıcaklığı..
Cenaze kortejinde ağır ağır geçecek zaman..
Artık beklemiyorum seni..
Ağıt bile değil bu..
Sularda bıraktığım gül bebeğe son bir bakış..