Gül Benden Ayrı Olsan da...

Halbuki çoğu kez yanağına
Onu bir kez düşürebilmek için
Hoca Nasrettin’ i dahi kıskandırırdım
Gülmen o kadar önemliydi ki
Sen yüzünü asınca
Ben yaşamıyorum sanırdım
Ey ahu gözlerinde
Bir ömrü mahvettiğim
Duruyor mu kalemle çizdiğim ben yüzünde
Ne de çok güldürmüştüm seni
Son telefon görüşmemiz de

Öyle yorgunum ki son zamanlar
Gün yine doğuyor üzerime
Güneşle beraber gülüşün değiyor
Ölüyorum sanıyorum...
Ey bahçemin en beyaz gülü
Ben koparmaya kıyamadım seni
Güller koklanır koparılmaz
Benim bir sevdiğim vardı
Geceye inat ışık
Geceye inat bembeyaz
Gülüşünle biterdi kışlar
Gülüşünle başlardı her şey
Gülüşünle gelirdi bahar,yaz
Ey Güneş gülüşlüm
Olmadık yerlere ışık saçsan da
Tutup da bizi karanlıkta koysan da
Maziyi bir çırpıda silip atsan da
Gül sevdiğim
Gül benden ayrı olsan da...