Gül Bahçemsin Şiiri - Nurullah Muslu

Canımsın sen gül bahçemsin, söylesene neredesin,
Günün nur âlem nur olsun, eksilmesin hiç güneşin,
Kadınların sultanısın, cihan da yoktur bir eşin,
Volkanında, buz dağlarım, bak erim, erim, eriyor,
Seni sevmek ey sevgili, bana mutluluk veriyor…

Sen karanlık geceleri, aydınlatan dolunaysın,
Aydınlık ufuklarına, sağanak, sağanak, ışık yağsın,
Nur inerken yeryüzüne, bulutlar rahmetin sağsın,
Saadetine doyum olmaz, abı hayat oldun bana,
Aşkın kök saldı içime, bu can feda, olsun sana…

Tabiatın kucağında, bahtıma doğan güneş ol,
Ak pınarım, yamaçlardan, şırıl, şırıl, ruhuma dol,
Aşkın derinlere indi, vuslata, aralansın bu yol,
Yalnızlık yetti canıma, inan ki ben, çok dardayım,
Doğ bahtıma dolunayım, sensiz ben ahuzardayım…

Her seherin şafağında, sen benim, ruhuma doğdun,
Aydınlattın ruh dünyamı, karanlıklarımı boğdun,
Sonrası aşk bahçen ile, bana mümbit bir bağ oldun,
Her halinle sevdim gülüm, varlığınla sen neşemsin,
Kördüğüm oldum sevgilim, sen benim gül bahçemsin…