İnsanlar, bir yerlerde canlarıyla uğraşırken,
Tecavüzcülere, barbarlara karşı onur savaşı verirken,
Sana romantik sözler yazmak içime dokunuyor.
Bu yüzden bağışla beni...
Seninle düştük
Dağ yollarına,
Deniz yollarına
En uzun koşuyu
Seninle koştuk,
Seninle düştük
Ah be sevdiğim,
En kıyamadığım yanımda.
Özlem kokan hasretinin
Hükmü sürüyor.
Hüzün kokuyor,
Dokunduğum her ne varsa.
Kırlarda salınan nazlı gelinciğim;
Yorgun kelebekler konmasın dalına,
Rüzgâr değmesin o narin bedenine
İncitir seni bütün güzel şeyler gibi…
Aldanma rüzgârın ılık nefesine,
Tenine değer de döker yapraklarını.
Seni seviyorum.
Senin olmadığın her yeri mesela
Yüzüme sebepsiz neden olan gülüşümü,
Kalbimdeki duruşunu seviyorum,
Özlemini seviyorum.
Bazen başını alıp gitmeli insan
Hiç bilmediği bir ülkeye
Hiç bilmediği bir kente
Tanımadığı insanların arasına karışmalı
Sabahın ilk ışıklarıyla
Bir gün gözlerin dalıp dalıp giderse kızıl ufuklara
Tılsımlı dokunuşlarıyla rüzgâr dolaşırsa saçlarında
Dilini bilmediğin ülkelerin hasreti sararsa yüreğini
Beni de düşün beni de hatırla beni unutma
Mehtaplı gecelerde başını çevirirsen büyülü gökyüzüne
Bir gün çıkıp gelsem sana
Hiç ummadığın bir anda
Beklemediğin bir zamanda
Ansızın kapını çalsam
Yüzünde bitmez tükenmez gülüşünle
Kapıyı bana sen açsan
Uykular yine düşman gözlerime
İçimde anlam veremediğim bir ihtilal
Kalbim yorgun anlamsızca çarpmada
İçimde rezilce bir özlem
Sol yanım acıyor gecenin bir vakti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!