Ben seni düşündükçe kendimi unuturum.
Kaparım gözlerimi, yine seni bulurum.
Kaderin oyununu sensiz oynamaktansa
Kaderi kandırırım, yine ben sen olurum.
Sen çocukluğumdan gelen bir ses gibisin
O günlere duyduğum özlem gibisin.
Kısa pantolonun, kısa saçlarınla
Beni geçmişime çağırır gibisin
Bir umut yeşerir yüreğimde,
Bir gün gelir de ayrılırsak eğer,
Yazılmamışsa birleşmek kaderimize;
Ayırırsa bizi de bir soğuk rüzgar,
Zaman yavaş yavaş çökecek üzerimize.
Senin gözlerinde tanıdım ben sevdayı,
Üç resim, üç an, üç yıkılış:
Bir umut, bir korku, bir kabulleniş...
Seninle gelen sonsuz bir bitiş:
Üç resim, üç an, üç yıkılış.
Birinde korktum, senden kaçmak istedim.
Kimileri yazar, kimileri yazdırır.
Yazdıranlar olmasaydı, yazanlar da olmazdı
Benim sözlerim
Benim elimden çıkmasına rağmen
Benden uzaktır yine de.
Her şey bilinmezlikte mi saklıdır
Ve onun için göstermez yüzünü,
Yoksa bilinmezlik mi aydınlatır
Gerçeğin doğru olan yarısını.
Kimi zaman söyleyecek söz yoktur,
İşte gidiyorum, vakit geldi.
Bu koskoca şehirden
Bir tek seni hüzünle anacağım,
Bir tek seni…
Ne zaman bir rüzgar esse,
Akşamları dönüşleri hatırlatır kimi zaman.
Bir yol vardır, gidildikçe uzar;
Döner, dolaşır, başladığı yere varır.
Sen, sen istiyorsun diye gidemezsin.
Bekle, vakti geldiğinde, gidiş gelir, seni alır.
I
Bir gün gelir de eğer
Dudaklarımdan çıkan söz
Benim değildi dersem,
Bil ki, o andan itibaren
O, ben değilim artık.
Biri biterken diğeri başlar acıların
Ve tam mutluluğa erecekken
Yolun sonunda bulursun kendini
Hiç mutlu olamadan.
Acı dolu bir gülümseme belirir dudaklarında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!