Gücün Yetiyorsa Hadi Kurtar Bizi

Sinemada film tam başlayacakken,
Hani söner ya tüm ışıklar.
Hani o karanlığın ortasına,
Çöker ya kocaman bir sessizlik.
Herkes büyük bir heyecanla
Filmin başlamasını bekler...

Bu şehrin tüm ışıkları söndüğünde,
Karanlığa sessizlik eklendiğinde,
İşte o an başlar benim filmimde...

Konu haram olan uykularım.
Başrolde ben ve sensizlik...
İzleyenleri gözyaşlarına boğan,
Terkedilmiş bir benlik!

Filmin her sahnesinde bir hüzün.
Ağlamak için dublöre gerek yok!
Hiç gülmez ki benim yüzüm.

Filmde bir sahne,
İçinde bir kaç tebessüm.
Ama hepsi sahte!

Karanlığa doğmayan güneşe inat,
Peşimi bırakmayan sensizliğe inat,
Aydınlığa açılan ilk gemiye aldım biletimi.

Gemi hareket ettiğinde,
Dönüp baktım şehrimize.
Bulutlar istemiyordu gitmemi.
Çünkü biliyordu giderken,
Kalbimde seni de götüreceğimi.
Ve
Bu şehre,
Bir daha böyle bir aşk gelmeyeceğini!

Gök gürlüyordu.
Akmaya başlamıştı
Bulutların gözyaşları.
Her yer yağmur,
Her yer fırtına...

Ve filmin sonu...

İlk fırtınada şaşırdık rotamızı.
İlk fırtınada batırdık gemimizi.
Aşkımızı karanlıklara gömen sevgili,
Gücün yetiyorsa hadi kurtar bizi!