(gücük patron) Küçük Patron Şiiri - Yoru ...

ANILAR…ANILAR… (YENİ)
GÜCÜK PATIRON (KÜÇÜK PATRON)

Anılar tekrarı mümkün olmayan o güzel dünlerin, bize bıraktığı en değerli mirastır.
On yaşındaydım, 1958 yılıydı ve zeytin toplama zamanıydı. O zamanlar Mudanya’nın her tarafı zeytin ağaçlarıyla kaplıydı. Maviyle yeşilin uyum içinde kaynaştığı, antik çağlardan kalma, şirin bir sahil kasabasıydı Mudanya. Zeytin işçileri her sene zamanını bilir, zeytin toplamak için Uludağ'ın uzak bir köyünden çıkıp gelirlerdi. Adamlar sırtlarında yataklarıyla, kadınlar kucaklarına aldıkları çuvallarıyla habersiz geliverirlerdi. Babaannemin çok eski işçileriydi ve müştemilat olarak kullanılan, evimizin karşısındaki eski evinde kalıyorlardı. Bizim işimiz bitince başkalarına da giderlerdi. O zamanlar onlara herkes “Dağlı” diyorlardı.
Annem beni bir sabah işçilerin başında durmam için erkenden uyandırdı. O gün pazardı ve okul yoktu. Babam kendi işinde çalışıyor, annem küçük kardeşlerim olduğu için gidemiyordu. Ablam da annem ev işlerini yaparken kardeşlerimi oyalıyordu. İşçilerin başında durmam için beni uygun gördüler. Annem hava çok soğuk olduğu için beni lahana gibi kat kat giydirdi. Kulaklarım üşümesin başıma örtü bağladı. Ayaklarıma siyah lastik çizmelerimi giydirdi. Ben gitmek istemediğim için ağlıyordum. Annem:
"Kızım ağlama, sen işçilerin başında dur, bir kenara otur, bakalım güzel çalışacaklar mı?. Başka bir şey yapmayacaksın yavrum" diyerek beni ikna etti ve kapıya çıkardı.