Gücük Şiiri - Yusuf Işık 3

gücük

Freni patlayan yerkürenin
Azgın nal sesleri
Ve kükreyişleriyle beraber
Ham uykularından uyandırıldıklarında
Ne gidebilecek tek adımları
Ne sığınabilecekleri
Sağlam bir sine kalmıştı

O sabah işte
Gücüğün altısında
Uçurtmaların yalnızlığıyla
Baş başa kaldık
Gökyüzü utangaç bir
Sessizliğe bürünmüş
Yerden yükselen tozları
Gönülsüz emerken henüz
Belli ki daha doymamış
Yeni bir kükreme sonrası
Görünmez elleriyle
Masum boğazları
Sıkmayı sürdürüyordu

Ardından
Doğanın acımasız intikamının
Ölüm ağırlama mevsimi başladı
Gözyaşları ile
Zaten her gün yıkanan
Yaşlı Anadolu’nun
Yitik ve terkedilmiş bebeleri
Çiğ gibi kırılan uykularında
Gövdelerinin sürgünlerini
Birer birer kesmeye durdular

Ve aynı günün akşamı
Yıldız üretmeye alışkın
Gül toplayan yaralı yüreklerimiz
Ağzı çiğdem kokan
Analarla çocuklarına
Mahcup büyüyen şafaklarda
Kuruyan göz pınarlarını öpe öpe
Naçar bir hüznün gölgesinde
El salladılar..12.2.23