Gruplu işçilere Şiiri - Muharrem Akman

GRUPLU İŞÇİLERE

Bir eliniz kiraz salkımında iken bahçede
Bir eliniz mortufukör tutuyordu kartiyede
On iki uzun gün yaşıyordunuz senede
Altısını köylerde,altısını kömür madeninde

Akardınız grup sonları çağlayanlar gibi
Renk değiştirdi işçi yurtları,şehirler köyler
Emek taşırdınız her biriniz ayrı ayrı
Tarlada başak,kartiyede kömür damarı

Ne köyde kalabildin şöyle ağız tadıyla
Ne şehirde kalabildin ışıltılı salonlarda
Ne şehirli idin ne köylü,iki ara bir derede
Kahvehaneler meskeninizdi bu yüzden

Ocak başında başlardı madenci hikâyeleri
Masal niyetinde dolar taşar kulaklardan korkuları sarardı şimdiden üst başımızı
A.B Grubundan hangisine düşecekti adımız

İstenen kömür idi toprağın derinliklerinde
Çıkacak gün yüzüne sizin elleriniz ile
Bıraktırmadılar kara sabandan elinizi
Efendisiydiniz bir yandan milletinin

Hangi birinize methiyeler düzeyim
Hanginizi tutup kaldırayım göklere
Bir yumak olmuştunuz hep birlikte
Ne gücüm ne takatim yeter böylesine

Dur durak bilmeyip çalışan ellerinize
Vardiyanız bölümmüş gece ve gündüze
Yerüstünde çiftçiliğe yer altnda madene
İki ayrı insandınız kentte ve köyde

Uzun Mehmet'in bulması ile yanar taşı
Zongalığı Zonguldak yaptınız birlikte
Ne zaman ihtiyaç duyulduysa gücünüze
Üretime hizmetkar oldunuz senelerce

Karadenizin köylüsü kentlisi daha niceleri
Yer altından çıkarırken değerli madeni
Katarken değer ülkemizim katmedeğirine Cazibe merkezi yaptınız kısa sürede

Kimi alev olup süzüldünüz göklere
Tükendi takatınız kalmadı mecaleniz
Nefeslerinizi onar onar harcadınız
Ömürlerinizi feda ettiniz kömüre

Yaşayacak bir Zonguldak yaratıp birlikte
Döndünüz sessizce geldiğiniz yerlere
El gün unuttu sizi esameniz okunmaz
Yaşatacak bir nesil bırakamadınız geriye

Muharrem Akman 22/03/2021
Zonguldak