Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Öncelikle tüm annelerin ellerinden öperim...
Bu şiirimde komaya girmiş bir kişinin; annesine, şiirlerine duyduğu özlemi dile getirmeye çalıştım. Yaşam ile ölüm arasında gezinen karakterlerin şok halindeyken yaşadıkları psiko-analitik süreçler ve bu süreçlerde bireyin çaresizliğini anlatmaya çalıştım.
SAYFA:1
NO: 10
Annem Şiirlerim ve Ben
Kimim ben, kimim ben…
Anne çok acıktım neredesin anneciğim(!)
Anne şiirlerim nerede okuyayım karnım doysun.
Anne bu derin boşluk…
Anne büyük umutlarımızın küçücük evi anne (!)
Anne bu hastahanenin lambalarının ışıkları...
Doktor yüreğimi söken bu ayrılık rüzgarlarına çare.
Duvarlar, duvarlar bu kalın duvarlar…
Hangi kafesin hangi kuşuyum anne.
Anne şiirlerim, anne gökyüzü…
Anne umutlarımı kim çaldı kaşla göz arasında.
Ne haldeyim; hangi rüyadayım.
Gölgeleri çalınan pervanenin karanlığındayım.
Erimelerimin tek nedeni mumum nerede anne?
Hangi hayallerin bilinmez mevsimlerindeyim.
Anne kimim ben, şu yıldızlar…
Onlar hücrelerimi aydınlatabilir mi?
Anne cebimdeki küçücük umutlarımı kim çaldı.
Şu üstüme çöken kasvet, şu boşluklar…
Anne şiirlerim bir kelebeğin rüyasını büyütür mü?
Ann...
................
