Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Sessiz Vedaymış Gidişin sayfa 10,sıra 275 de
Süzülürken deryaların maviliğinde beyaz martılar
Gökyüzünün derinliğinde yankılanır çığlıklar
Son yolcusu da güverteye adımını atmıştır
Demir almak zamanı gelmiştir limandan
Martıların kanatları eşliğinde yelkenler açılmıştır
Sessiz vedadır gözlerden maviliğe yansıyan
Sahile dökülense ayrılığın gözyaşlarıdır
Kulaklarda çınlamaya başlar
Köpüren dalgaların kumsalda ki haykırışları
Martılar çığlık çığlığa umutsuzcadır kanat çırpınışları
Süzülüp giden beyaz yelkenlerin ardından
Gözler takılmıştır ayrılamaz ufuk noktasından
Mavinin üstünü örten gecenin siyahında
Geride bırakılan hatıralara hüzünlü son vedadır
Sahili suskunluk sararken yorgun düşmüştür dalgalar
Gecenin sessizliğinde ufuk noktasındadır gözler
Sessiz vedanın izidir dudaklardaki acı gülümsemeler
Gemi kaybolurken ufkun çizgisinde
Dalgalar aniden hırçınlaşır
Martıların çığlıkları canhıraşdır
Karanlığın içinde uzayıp giden hasretin gölgesin de
Mehtabın son ışıkları düşmüştür yaklaşan tan vaktine
Yüreklerde çarpan sessiz vedanın acı sancısıdır
Sahilde kumsalla buluşunca hasretin dalgaları
Gönülde yangındır sevgilinin sessiz vedası
Kulaklarda çınlar martıların dalgalara karışan kanat çırpışları
Ah sevdalım nedendir bu gidişin
Söyle cananım nedendir sessiz veda edişin
Dinçer Demirel
http://www.antoloji.com/sessiz-vedaymis-gidisin-siiri/
