Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Hayırlı Ramazanlar. Bu şiirim 4. sayfa 93. şiirimdir. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
Hüzün hüzündür zaman su misali.
Söküklerimiz vardır mekanlarımzda.
Dişlileriyiz makinelerin.
Sevgi eski bir alışkanlıktır içimizde.
Düşeriz darlığa ulaşamayız bolluğa.
Kalbimiz hatırasızlığa oynar.
Oy(!) aman aman.
Bahçemde kayısı, badem, vişne ağaçlarım vardı.
Gülüşlerin kayısıdandı.
Badem badem gözlerin vardı.
Dudakların en çokta vişnenin kırmızılığındaydı.
Hüznüme kederi yazdı yaşam.
Ayırdı bizi aynı sarmaşıklardan.
Oy(!) aman aman.
Umutlarım, gülüşlerim, düşlerim vardı.
Umutlarım baltalandı sessizce.
Gülüşlerim ilacını yitirdi sevgi bağında.
Düşlerim karanlıklarla oyalandı.
Belirsizce kukla olduk.
Çalındı masum kalp sesimiz.
Yaşam ırmağında çalkalandık.
Oy(!) aman aman.
Baharlarımız vardı yağmurların bağrında.
Sonbaharın anlamlı akşamlarını özlerdik sabahlarda.
Kış masallarıyla heyecanlarımız tavan yapardı.
Yazları tabiatın kucağında emek vererek geçirirdik.
Bir şeyleriydik mutluluğumuza anlamlar katan.
Saati bozuk yelkovana döndük acımasızca.
Ruhumuz ritimsizliğe yazılan beste oldu insafsızca.
Yıldız yıldız mutluluğa hasretiz.
Oy(!) aman aman
Aminlerimize sinen dualarıydık yeryüzünün.
Masum halkalarıydık yürek yolunun.
Ağlarını yırtardık hüzünlerin.
Çamur çamurdu ayaklarımız
Köyler gibiydik ruh tabiatımızın.
Hepsi birer birer geride kaldı.
Oy(!) aman aman.
Kalpleri makinelerden.
Bakışları alevlerden.
Yürüyüşleri engerek yılanlarından.
Sözleri zemheri soğuklarından.
İnsancıklar türedi yanı başımızda.
Halka halka genişledi makine sesleri.
Üstümüze kurşunlar döküldü.
Oy (!) aman aman.
Bekleyeceğim baharların dallarını.
Ağaç ağaç genişleyeceğim kalbinin sesinde.
Meyve meyve dolacağım yüreğine.
Bu azman huzursuzluğu bitireceğim içimde.
Menekşe, papatya, karanfil kokacağım.
Koparılmış çiçekler olmayacak elimde.
İçimde binlerce duygunun akışını göreceksin.
Kuru kayısından gülüşlerinde eriyeceğim.
Oy(!) aman aman.
Fatih Ataşçi
05.07.2015
