Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
4. SAYFA 113. ŞİİR
Ve ağaç ve dal ve meyve…
Yıldızlar kalbimin türküsünü söylüyor sana.
İçimde tüten dumana çiçekler diktim.
Kuruttular içimdeki çiçekleri.
Beni bana tutsak eylediler.
Cebimde umutlarım...
Kaçtım delice hayallerimle.
İçimdeki dağları yıktım.
Irmakları aştım pervasızca.
Gözlerime hüzün türküleri ektim.
Yüreğimde kefenim.
Kor kor oldum hayat yolunda.
Dalları kırık düşlere girdim böylece.
Ve ağaç ve dal ve meyve…
Köklerimi saldım toprağa.
Toprak hallac pamuğu gibi savurdu beni.
İçime yöneldim içim mahşer yeri.
Sonsuzluğa yöneldim bakışlarımla.
Bakışlarım sonsuzluğun karanlık türküsü.
Uçurumlara yöneldim.
Uçurumlar bana hasret.
Ben mutluluğa...
Köklerimi kestim daldım uykuya.
Meyvelerimi yitirdim sevgi bağında.
Girdim halden hale böylece.
Ve ağaç ve dal ve meyve…
Ve geleceğin buğulu hali...
İçime doğru suçluyum.
Dışıma doğru suçluyum.
Tel tel koparıldım.
Göz göz oyuldum.
Böldüler iç sesimi.
Sessizliğe büründüm.
Yüreğimdeki çığlıkları yokluğa ram ettiler.
Ayırdılar bizi aynı sarmaşıklardan.
Dağıldım masumiyetlerimle.
İçimdeki bahar dalı ağacımı kestiler en sonunda.
Dallarım, meyvelerim kurudu bir rüyayla.
11.04.2015
Fatih Ataşçi
Fatih Ataşçi
