Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Tunca’ya Yazılan Şiir
tutuşsun ay Tunca’da
suya düşsün çıplak ayakları o güzelin
eteğinin kırmızı güllerinde kıvılcımlansın
baharın sevdaya gönül veren ateşi
gel çingenem
gecenin mürdüm ağzına açılmadan
sabahın dolan sinesi
çözülmeden bağı pembe kuşağının
sumrular uçuşmadan
nehrin teninde açan mor irislerin döşeğine
hercailerin yüzünü çizmeden günahı kızılların
saçlarını tanyelinin haylaz yeşiline sal da gel
oyalansın yaşmağı bahar yelesinin
portakal çiçeği açsın
gömleğinin kopan düğmelerinde
kokusu teninin seher yelinin dudaklarından süzülsün
sıcağına soyunsun yakamozların mavi delikanlısı
denizin rüzgar üfleyen beyaz dantelli koylarına
kopsun göbeğinin bağı
ah karam ahu dudum
gün ağartısına dolan şarabım
gecenin kumsallarında bronzlaşmış ayım
gülüşleri gamzelerine kaçan böğürtlenim
dudaklarında karamelleşen elma şekerine
akan kaçamağım
ilk cemresi gebe kalırken her mayısın
altısına Nevruz’un
yanarken sularda mürekkebimin kanı
Tunca’ yazdım seni sevdiğim
Gençliğine damlayan ilk damlada
Seni bi daha daha kollarıma bıraksın diye…
Filiz Kalkışım Çolak
