Türkiye Cumhuriyetin ... Mesaj Detayi Antoloj ...

Gönderen: Hüseyin Çubuk
Tarih: 27.03.2016 23:49
Konu: Adam Öyle Utanmazın Biriydi ki;

adam öyle utanmazın biriydi ki;
eşek gönü gibi, yüzü vardı..
çünkü, hayatında utanma duygusu ile, belkide hiç tanışmamıştı..

hele de vicdan.. yanından bile geçmemişti..
çünkü, köydeyken evde yakaladığı kedileri kuyruğundan tutup karşı duvara fırlatırdı..
şehre ilk taşındığında ise,
oturduğu ilk gecekonduda, yakaladığı fareyi diri diri yanan sobaya atmıştı..

daha bu ne ki..
adam öyle fesat biriydiki,
bir gün, küçük kardeşini etkilemek ve kullanmak için,
töremiz, namusumuz diye, hüngür hüngür ağlamıştı..

sonra mı,
amacına ulaşmıştı.. birilerinden öcünü almıştı..

artık, ceza evindeki kardeşine, böbürlene böbürlene yazdığı mektuplarında,
namusum hariç, her şeyim sana feda olsun, diye yazabilirdi..

oysa, o yıllarda bir tek dikli ağacı bile yoktu..
ve namusun ne demek olduğunu ise, bir kerecik olsa bile düşünmüş biri değildi..

sonra yine zamana uyacaktı..
artık zengin olmalıydı..
çok da zorlanmamıştı..
çünkü, yine yakınında kullanabileceği birileri vardı..

artık ona,... bey, diyorlardı..
çünkü; eskiden bir dairesi bile olmayan adamın, artık binası vardı..

toplumda, güven sebebi sayılan akrabalık ilişkilerin, yine kötü amaçlı kullanmış,
ve, en yakınlarını dolandırmıştı..

en yakınlarının emeğini çalmıştı..

kendine,... bey, dendikçe,
o iştahla kendini anlatıyordu..

ben var ya,
ben, köyden bu şehre lastik ayakkabı ile geldim, diyordu..
oysa, yalan söylüyordu..

nasıl geldiğini geçmişte birilerine anlatmıştı.. belliki unutmuştu..

hani bir iş adamımız vardı,
'biz, gayseri den, adana'ya çarık ile gitmiştik'
sözleri ile anlatmıştı geçmişini..

İşte o da;
o iş adamının sözlerinden esinlenerek anlatıyordu, kendini..

hani bir psikolojik rahatsızlık türü vardır,
insanın, kendi yalanlarına, kendisinin de inandığı,
yani; minomati..
işte bu adam da,
biraz değil!
tam da öyle biriydi..

çünkü; çocukluk döneminde bile,
küçük kardeşlerini her olur olmaz şey için öyle bir döverdi ki;
o,
korkuttuğu kardeşlerinin gözünde,
bir de üstüne üstlük, adeta ilahlaşmıştı..

bu durum,
cahilin, korktuğu varlığa saygı duyması gibi bir şeydi..

kardeşleri, bir gün onun, ilah olmadığının farkına varacaklardı..
ama artık çok geçti..

04/10/2015

Hüseyin Çubuk
(Araştırmacıyazar-Şair)

RESİM SEÇ