Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Gökten üç elma düştü İzmir’e
Biri adama,biri kadına biri çocuğa.
Bunları şiirimin sonunda söylemeliydim
Ama özgürlük ve sevda ağacı ululanmışsa
Ve adı İzmir’se kentin,
Gökten elma baştan düşmeli.
Pezevenk ………im 'le aynı anda
Sattığı kadın yanında,
Binmişsen asansöre
Ve komşun oluyorsa onlar,
Ve ………im şöyle diyorsa:
“Bak ulan orospu
Bu İsmail abi var ya
Bizi asla hor görmedi.
Bak asansöre bizimle beraber bindiğinden belli.
Bize yemek bile gönderdi hatırladın mı.
Ama bize kötü gözle bakmadı
Sen çok kıyak adamsın abi”
İsmail’in kucağına elinde tuttuğu kutudan
Çukulataları dolduruyorsa.
İsmail bir taraftan mutluluk bir yanda sıkılaraktan
Kardeşim diyorsa,ekliyorsa:
“Ben bakınca insan görürüme sadece
Ben isa’nın sözüne de inanırım
YARGILAMA YARGILANIRSIN”
İzmirli işte budur yargılamaz asla
Kordonda,
Akşam güneşi kan kırmızı batarken denize,
Yemyeşil bir ağacın dalları arasından
Sevdalılar geçer yanından
Sanki bu kozmik evrende yapayalnız kalmışçasına
Sen yürürsün
Denizi kordondan ayıran beton duvar
Bu huzur akşamında yatakmış gibi uzanmakta.
Varıp yatarsın betona, betonun sıcaklığı, İzmir’in özgürlüğüne karışmada.
Başucunda Anadolu bozkırlarından kopup gelmiş
Bir ninenin sesi sarar yüreğini
“Evladım uyur kalırsın da maazallah
Düşersin denize.”
Ver elini öpeyim dersin nineye
Sen bir tanesin
Sen İzmir’in gözü kulağı
Yüreği aşkla dolu sevgi durağısın.
Az ötede oturan pejmürde kılıklı adam,
Birasından yudum yudum içerken,
Koca bir gezegene dönmüş göbekten,
görünen çıplak teninden hiç de şikayetçi değildir.
Yanına oturduğunda da gocunmaz.
Sohbet sohbeti açarken,
Bir yerinde söyledikleri var ki,
İbret’i alem sanki.Sorar:
“Bilir misin Emile Zola’yı? ”
Evet dersin GERÇEK kitabının yazarı.
Devam eder bir yudum daha alıp biradan
“sade o mu? nana,meyhane,yaşama sevinci
Therese Raquin,emek,
Hayvanlaşan insan,Paris’in karnı
Rahip mouret’in günahları,toprak”
Burada durup sorar
“Germinal’i okudun mu? ”
Hayır dersin
Sınava çekilir gibi olmadığını fark edip rahatlarsın
O kendi dünyasındadır.
Devam eder az sustuktan sonra:
“Benim hayatım germinale benzer
Memleketimden kovuldum ben
Yabancı memlekette cami yapsan ses etmiyorlar
Buraya bir kilise yapmak isteseler kıyamet kopar
Dedim diye
Karım boşadı beni
Çevremi kaybettim
Bende ayrılıp İzmir’e geldim.
Gavur İzmir’in adını değiştirdim
Özgürkent dedim ona
Çünkü yalnız bu kentte
Özgür olduğunu anlar beşer
Bak dostum gökten üç elma düşer
Biri bana biri sana.
Bir tanesi de özgür olup
Özgürkentte yaşıyorum ne mutlu diyen
Adam gibi adama, kadına ve çocuğa”
İsmail uysal özden özgür
17 temmuz 2012
