Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Değerli şiir sever dostlar iki gündür aranzda değildim çünkü bilgisayarımda bir sorun yaşadım özür dilerim
sayfa 1 sıra 2 de ki şiirmi değeşi görüşlerinize sunar ilginize teşekkür ederim
........Divane gönül
Tutmuş iken,doğru yol, niçin saptın ki ondan
Sen beni karanlığa,ittin divane gönül
İlim bir mürşit iken neden vaz geçtin bundan
Kitap nurlu ışıktı, attın divane gönül
Hayatın her yönünü, kitaptan öğrenirdin
Okul sıralarında, yorulmak bilmez idin
Kitap elinden düşse,üzülür, gülmez idin
Peki niçin bıraktın? N(e) ettin divane gönül
Hangi diyara gitsen, acılar seni buldu
Umut fidanlarını, senin nefsin soldurdu
Aldatarak, bahtını ıstırapla doldurdu
Kör nefsinin peşininden gittin divane gönül
Senin tatlı canını, acılara satan o
O parlak geleceği karanlığa katan o
Kaç türlü uçurumdan, seni tutup atan o
Hep nefsinin sözünü. Tuttun divane gönül
Nasıl oldu da soldu, böyle bir gül koncası
Takılıp çekti seni,o felaket kancası
Ömür boyu ağlasan,yıllarca tutsan yası
Nafiledir çırpınmak.battın divane gönül
Kapılmışsın gidersin,bahtının rüzgarına
Bu günkü hayatından, yarar gelmez yarına
Selam bile vermezsin, sen eski dostlarına
Gururun ile kalktın yattın divane gönül
Cebinde varsa paran, onunla zevk’e daldın
Sonun kötü dür diyen dostlarını horladın
Aylar yıllar aç kaldın,köşe bucak saklandın
Her fırsatta sen bana çattın divane gönül
Senin gibi biriinden fayda ummaz bu vatan
Evladın var, ne çıkar,onlar senden şarlatan
Eski dostun o nefis, şimdi seni ağlatan
Bela oldun başıma yettin divane gönül
Eskiden coşan gönül, şimdi nerde divane.
Sakal,bıyık karışmış,kemaline ermişsin
Hayatına hiç bir gün özen göstermemişsin
Cehalet denizinde sen yüzebilir misin
Bu deniz yutar seni, bittin divane gönül
Şair Yusuf Değirmenci
