Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Osman üstad gelmiş selam vereyim,
Yazdığından bende ilham edeyim,
Her dediği yere aşkla gideyim,
Her zaman bende hep bu izdeyim.
Her zaman olmuştur söze ihanet,
Haktan yana gören göze ihanet,
Türklüğü resmeden öze ihanet,
Dertlenme üstadım çok daha Kürşat.
O zamandan kaynar fitne kazanı,
Birçokları sevmez doğru yazanı,
İç ruhundan hissetmez çağrı ezanı,
O yüzden şeytana daha yakındır.
Kaç akında beyler zafer eylemiş,
Rabbim orduları arşa peylemiş,
Kaç evliya belki yardım eylemiş,
Türkoğlu muzaffer olsun diyerek.
Yüreğine gönlüne emeğine sağlık değerli üstadım çok güzel çalışmalarınız var her zaman takdir ettiğim.İlköğretim okullarına ders kitabı olacak nitelikte olmalıda aslında.Hatta tüm Türk Cumhuriyetlerimizin okullarındada olmalı başeser olarak.Bu konuda karınca kararınca her zaman yanınızdayım üstadım.Rahatsızlığınız içinde çok geçmiş olsun inşallah birar bir fırsat olurda bu konudaki çalışmalarınız hakkında bilgi almak isterim sizden.Tekrar tekrar bu konularda üzerime düşecek birşey olursa her zaman hazır olduğumu bildirir saygılar sunarım.Mevlam sizlerden her zaman razı olsun inşallah.Mevlam görelim neyler neylersede hep güzel eyler.
Saygı ile ümüt güngör
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: Vuslatî/osman öcal
Alan: Grup: Türk Şairler Birliği
Tarih: 26.12.2011 00:08:00
Konu: Oğuzların Melallaşmakı (GÜLCE-BULUŞMA) Türkmenistan Derlemesi
Oğuzların Melallaşmakı (GÜLCE-BULUŞMA) Türkmenistan Derlemesi
Türkmen İl-Ulusundan aldık bir haber,
Beraber okuyalım, dinleyelim beraber.
Türkistan’da oturan il ulusu
Öbek öbek, oymak oymak
Yaşarlardı uruk uruk.
Onların hepsine ulu ilin hanı
Bayındır Han, ederdi hanlık.
O zamanda Oğuzlar arasında kopuz çalan,
Name destan söyleyen, Oğuz’un akıl danesi,
Nasihatçi Yiğit Korkut Ata diye biri yaşardı.
Ünü, Türkistan’ı aşardı.
Erinmez
Kimin toyu, şöleni, yareni varsa koşardı.
Kopuz çalar, name destan söyler, nasihat eder,
Öğüt verirdi,
Günlerin birinde, toy meynanına
Ak otağlar kurdu hanların hanı;
‘‘Meclisim var’’ diye dört bir yanına,
Haber uçurdu hanların hanı.
Bayındır Han’ın davetine
Balkan dağında, Köpekdag eteğinde,
Ural dağı, Kubat dağı eteği, Alış ilinde,
Har al denizi kıyısında, Sebiz’de, Çırıklık’ta, Vas’ta,
Diyarbekir’de, Hanga’da, Hazarasıp’ta,
Tercen, Murgan, Amuderya,
Siriderya boylarında at koşturan;
Hazar denizi kenarında, Kât’te oturan;
Kısacası İçoğuz’dan Dışoğuz’dan
Bölük bölük nice er geldi, her boydan.
Gelenler karşılandı birer birer;
Alaca halı döşeli ak otağlara alındı.
Yemekler verildi, hizmet görüldü.
Çıplaklar giydirildi, açlar doyuruldu.
Şad oldu herkes, ulu bir meclis oldu.
Her toyda yaşanır töresi Türk’ün;
Kimi ateş verir kimi köz alır.
Sonra gelir kendin övesi Türk’ün,
Yiğit beyler sıra sıra söz alır.
Bu mecliste de
Kimi aygırını övdü, kimi koçkarını.
Kimi boğasını, kimi tazısını, kimi kuşunu.
Kimi ok- yayını övdü, kimi özünü,
Kimi yiğitliğini, kimi kol hünerini.
O zaman Çovdur İl-Ulusuna yolbaşçılık yapan
Akbay, Karabay kardeşler de boğalarını övdü.
Buna karşılık Bayat İl-Ulusu yolbaşçısı Talav Han
Karşı çıkıp, kendi boğasını övdü.
Tartışma büyüdü, diğer beyler de karıştı;
Kimi Akbay, Karabay kardeşlerin boğasını,
Kimi Talav Han tarafını tutup onun boğasını övdü.
Söz uçu akıl çelindi,
Öyle bir ana gelindi,
Olmaması gerekirdi,
Meclis ikiye bölündü.
Tartışma iyiden iyiye alevlendi,
Ulaştı Bayındır Han’a.
Çağırdı yolbaşçıları:
‘‘Boğalarınızı besleyin kırk gün,
Sonra meydana çıkarın vuruşturun;
Kimin boğası yenerse o haklıdır’’ dedi.
Razı oldu yolbaşçılar.
O sırada, Korkut Ata kopuz çalıyor,
Name destan söylüyor, nasihat ediyordu.
Şöyle diyordu:
‘‘Adam bolsan at al,
Dostun kelse xalat sal.
Ajı körsen toyquz,
Yalanaç kelse keyqiz.
Mımana taqam çek,
Eke kalma xüllas tek.
İlin bilen birqe bol,
Dayım ondan alkış al.
Ulumıslık etmiqin,
Yaman yolqa kitmiqin.
Yaqışlardan at kaladır,
Yamanlardan set kaladır.
Nesixatı biz berdik,
Abray Tanrım bersim.’’
Toy sonunda ava çıkan her yiğit,
Ok doldurdu ak kirişli yayına.
Deli rüzgar olup akan bir yiğit,
Geyik düştü Kazan Han’ın payına.
Toydan dönen
Çovdurların hanı Akbay, Karabay kardeşler,
İl- ulusunu toplayıp, toyda olanları anlattı bir bir.
Boğalarının, Bayat İl-Ulusu Hanı Talav Hanın boğasına
Yenilmemesi için iyi bakılması söylediler.
Talav Han da kendi il ulusunu topladı,
Olanları anlattı.
Yiğitleriyle gizli gizli sözleşti.
Neydi bilinmez, belki hanlık dehası
Belki farklı bir yoldu.
Akbay, Karabay kardeşlerin boğası,
Iki gün sonra kayboldu.
Gönüllü erlerden ekip kuruldu,
Aradılar ova bayır her dağı.
Kurttan kuştan yelden haber soruldu,
Bulamadı yolbaşçılar boğayı.
İki kardeş bir gün gizli olarak,
Son çare son ümit mescide girdi.
Kesilmiş boğayı burda bularak,
Elbaşçıya sorma kararı verdi.
Mescidin elbaşçısı Hoca Ahmet’ti
Yolbaşcılar ilk soruyu yöneltti:
‘‘Boğamızı bu mescitte kim kesti? ’’
Kardeşlerden yüzlü geldi elbaşçı:
‘‘Boğanın ölüsüyle mescidi kirlett...
................
