Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Hayata dair tutunmalar..
Hiç içinizin tutulduğu oldu mu? Hani en önemli yerinde tartışmanın, aklınızdan geçenleri söyleyemediğiniz gibi... Veya toplantı yapılırken, birden ortama yabancılaşıp avaz avaz bağırmayı istemek gibi...
Hani en güzel noktaya ulaşmanıza ramak kalmışken her şeyden vazgeçmek gibi... Çok sakinken içinizin bağırdığı olmuştur ama… Ya da kalkıp gitmek isterken oturduğunuz... Birine seni çok seviyorum ben, demek isterken susmayı tercih ettiğiniz de...
Yağmurdan sonraki doluya tutuldunuz mu hiç? Sözlüye aniden kalkan öğrenci misali aklınızdaki her şeyin uçup gittiği oldu mu? Peki yüreğinizin tutulduğu? Veya tutulan güneşi ve ayı izlerken hayatınızda sizi siz yapan tutulmaları geçirdiniz mi aklınızdan?
Eminim en azından bir kere yaşamışsınızdır hayatınızda tutulmayı, boğazınıza düğümlenmiştir çıkması en gereken sözcükler, en azından bir kere bağrılmıştır hayatta hem de avaz avaz, belki toplantı odasında değilde en sevdiğiniz ve incitmekten en korktuğunuzun yanında... Ya da istemeseniz bile yaşadığınız olaylar öyle bir noktaya sürüklemiştir ki sizi dönüp gitmek en iyi çözüm gibi gelmiştir...
Tutulmalar, her zaman zorlar insanı... Alıkoyuverir olması gerekenden... Ele geçirir, sanki bir yumruk yemişçesine kilitler iç organları... Yaşamla teması sorgular, acımasız bir hakim gibi... Ruhu sıkar, büker ve şekillendirme ustasından daha marifetli bir kalıba sokar. Öyle bir kalıptır ki bu, sen sadece bilinmez bir stres ve sıkıntı hissedersin, nelerin değişeceğini bilmeden yoluna devam ettirir, kilitli olanı açmak ve çözmek için kilitler seni...
Yaşantımızdaki bizi saran tutulma anlarını düşünürsek, Ay tutulmuş, Güneş tutulmuş, çok mu?
Belki onlar da kendi kaderleri için tutuluyorlardır, kim bilir?
alıntıdır.
