Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Gözlerin gözlerimdeki sevgiyi görmedi
Tebessümlerimi anlamadı
Öyleyse… Kapat gözlerini
…Düşün ki bugün
Elinden bastonunu aldılar… Düştün
Yürüyemedin
Oturduğun sandalyeden kalkıp… Koşamadın
Dillerin bağlandı… Konuşamadın
Anlatamadın meramını
Muhtaç kaldın, bir tutam sevgiye
O zaman
Nasıl bakardın hayata?
Düşün ki bugün
Ellerinle tutamadın ekmeğini
Saramadın, kucaklayarak sevdiğini
Ayakkabılarını kendin giyemedin
Özgürce istediğin yerde gezemedin
Hep birileri durdu yanında
Bebek gibi şefkatle baktı sana
…ezildikçe ezildin
Muhtaç olmanın düşüncesiyle
… inceden inceye yüreğinden
Düşün ki bugün
Ömrünün baharında hayallerin
Yıkılsaydı kaderin tokadıyla
Gülleri alıp koklayamadan
Renkleri seçip boyayamadan
Desteksiz adım atıp yürüyemeden
Sesini başkalarına duyuramadan
Ellerini tenin hissetmeden
Müebbede mahkûm olsaydı hayatın
Ya da çok sevdiğin biri, böyle yaşasaydı
Düşünür müydün o zaman
İlgisiz kalmayı?
Kapatma… Aç artık gözlerini
Gör… Öyle yaşama mahkûm olanları
Engelli olmaktan çok… Engelli düşünenleri
Asıl özürlü olan… Onlar değil mi?
Gel… O zaman
Ne oldum demeden, hayata sarılalım
Sahip çıkalım… Yıkalım
Engelli düşünceleri… Engellenemez düşüncelerimizle…
Cengiz ÇETİK -25.04.2010
http://www.antoloji.com/siir/siir/siir_SQL.asp? sair=33121&siir=1383042&order=oto
