Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Hayat Ve İnsan
Her gidiş zaman zaman birilerini üzmekti
En acısı giderken ne olacağını bilmemekti
Gülmek acının kederin üstünü örtmekti
En doğrusu gülerken gerçeği görmekti
Her ölüm yaşarken bir firardı aslında
Başka bir yerde dirilmekti aynı zamanda
Sevmek bir yüreği rehin almaktı
Severken hiç bir şeyi hatırlamamaktı
Her şiir şairi için bir gözdü
Biterken yeni bir şiire önsözdü
Aşk çırpınarak yalana boğulmaktı
Denize düşüp yılana sarılmaktı
Her hüzün resimlere sonbahar diye geçti
Peki ya hüzün mevsiminde yaşamayı kim seçti
Merhamet aşılması Çetin zor bir dağdı
Asıl olan o dağı aşmak değil oraya varmaktı
Her çiçek sunulmak isterdi elden ele
Kardelenler misali öleceğini bile bile
Kalp bazen bir ceylanın ürkek kaçışıydı
Yada bir serçenin ölürken son bakışıydı
Her bahar bir göçebe yurdu oldu çoçukluğum
Gidenlere yaza yaza göç aldı çoğunluğum
Doğru günahkar gecenin sabahına doğan güneşti
Yanlış güneşi izlerken onunla yenilenmemekti
Her gurur bir zafer değil aksine yenilgiydi
Alnımıza yazılan kadere ölüm dahil değilmiydi
Zaman üç vakite gizlenmiş bir ikindi telaşıydı
Hasret kör bir kurşun bir sokak eşkiyasıydı
Her çoçuk bir çiçektir büyüsede unutamaz anayı
Hangi göz unutur Filistinde evladına siper olmuş babayı
İnsandı vuranda vurduranda ölende
İnsandı sevende sevdirende terk edende
Ve insan
Kainatta en üstün en bilmiş en fettandı
Bazende insan kılığı giymiş bir şeytandı
Metin Keleş
