Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Zaman
Kendinden haberi olmayan zaman,
sana verdiğim seslerle hissediyorum seni,
nefret ediyorum seslerinden!
Ben bir taş heykel,
sen ise,
o kıt kafalı sesini kulağıma dövmeliyorsun.
Kendinden haberi olmayan zaman,
sana verdiğim adlarla tanıyorum seni,
nefret ediyorum adlarından!
Beynimin içinde hep kaçıyorum isminden,
ama ismin daha hızlı koşuyor peşimin peşinden.
İsimlerini saydım,
bıkana kadar,
beynimi kepçelerken,
beklediklerim gelmezken,
tüy be tüy saçlarımı sayarken,
saydım isimlerini teker teker.
Kendinden haberi olmayan zaman,
sana verdiğim kişilikten tanıyorum seni,
nefret ediyorum o şeffaf varlığından!
Görme duygumdan uzakta,
sana ebediyen mahkûmmum,
düşüncelerimde,
dokunulmazlığının arkasında saklanıyorsun,
ama gene...
o düşüncelerimde,
çözülmez beynimde,
benim bile anlamadığım fantazimde,
benimsin.
Ben senin farkındayım,
benim senden haberim var,
kendinden habersiz zaman.
(Kopenhag - 18/08/2009)
Tolga Madan
