Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Yaşam
Dar bir borunun içinde tırmanıyorum.
Hiç bir tutunak yok.
Ruhumu feda edip,
hislerimi ezerek tırmanıyorum.
Sözlerimin değeri kalmamış,
sözlerimi çiğniyerek tırmanıyorum.
Tırmanmadan,
hiç hareket etmeden tırmanıyorum,
bu dar boruyu.
Tırmanmak yaşam tarzı olmuş,
tek tarz olmuş,
itiraz olmuş.
Yaşam birzamanlar temiz havaydı,
dudağımda küçükde olsa,
bir gülümsemeydi,
tatlı yorgunlukdu.
Şimdik ise,
yaşam sefil,
yaşam dar bir boru.
Yazık yaşam,
zavallı yaşam.
Ağlıyorum evet;
ama saygı değer yaşama ağlamıyorum,
onunla beraber ağlıyorum.
(Kopenhag)
Tolga Madan
