Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
SÜRGÜN-
Bir şair sürgün ediliyordu.
Sürgün edildiğin yerde.
Son bir adres soruluyordu
Bilmediği yabancıdan
Merhabalar kesiliyor.
Vedalar unutuluyordu.
Çıkıp giderken bile
Arkama dönüp bakmadan.
Sürgün herkesteki olan anılarımı
Tek tek siliyordu.
Bir şair sürgün ediliyordu.
İzmir susuyordu.
Dağlarında çiçek değil.
Sürgün kokuyordu.
Babama dert yandım.
Sürgün edildim.
Beni sen anlarsın dedim.
Yıllar önce
Sende ki sürgünde akılda kalanlarım vardı.
Ankara tren garında bayılmaların.
Bende ise
Elimde sürgün şiirim var dedim.
Babam beni küçük gördü.
Kim ne etsin senin
Sürgün şiirini dedi.
Her yanım gurbet .
Her yanım sürgün kokuyordu.
Burası son gurbet değilmiş.
Bilmediğim kaç gurbetim.
Bilmediğim kaç sürgünüm varmış.
Her insan alışırda gurbetede.
Ya! sürgüne
Kavgada oldukların
Düşüncende senle sürgüne gelirler.
Benden çıkıp giderler gitmesinede
Kaç kişiye dert yanarak
Kaç ömürden çalarak
Bu sürgün başka bir sürgündü.
Ne elim valize varıyordu.
Ne gecem sabahı olası geliyordu.
Bir şair sürgün ediliyordu.
İzmir suskundu.
Dağlarında çiçek değil.
Sürgün kokuyordu.
Bir şairin davasıda ,şikayetide
Şiirindeydi başka yerde değildi.
