Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Yürüyorum yabancı bir sokakta
Bu sokakta, yalnız başıma
Döndüm baktım sessizce arkama,
Ne sizden bir haber ne de ses seda
Halbuki
Ben, zavallı gariptim garipler şehrinden,
Zaman düşürdü sizi bir bir heybemden,
Baharın rüzgarı ile döktü yapraklarımı içimden,
Geriye kalan ise üç beş satır dünden.
Artık yanımdakiler kalem ve kağıt
Dikiyorum köşe başı, size birer anıt
Ve bundan dolayı
Her seferinde boğuşuyor benimle sırrım
Tutuyor ellerimden her bir kaldırım
Bir an olsun çıkıyordum sanki bu şehirden
Uzaklaşıyordum usulca kendi benliğimden
Gölgemin o sessizliği yaran çığlıklarıyla
Koşuşturuyordum beni benliğimden çalan aynalarda
İşte, kalkıyor raylar üzeri tren
Bütün dostlarım, indiler bu tren kalkarken
Ve o an yalnızlığımın baş köşesine doğru yaşlı bir ses:
" Evladım, bu tren geçmez garipler şehrinden..."
