Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Baharlar renklerini küsmüş sana
Haketsen mor yoncalar açardı kapına
Yapraklarını savururdu yüzüne
Yağmurlarla yıkardı ruhunu
Ve okşardı başını rüzgarlarıyla
Gözlerinde parlardı sabah güneşi
Çiçekler de dallarıyla sarardı kalbini
Ama şimdi baharlar bile renklerini küsmüş sana
Sen iyi biri olsaydın veyahut ben olsaydım
İçimizden katiller de çıkmazdı
Her gün bahçemden onlarca çiçek eksilmezdi mesela
Hem belki penceremiz de güneşe sırtını dönmezdi
Güller...
Onlar da kokularını bizden esirgemezdi
Sen iyi biri olsaydın veyahut ben olsaydım
Birkaç plastik çiçekle de kandıramazlardı bizi
Hem belki o zaman ölüler de dirilirdi
Yahut hiç ölmezdi birileri
Böyle soluk beniziyle günümüzü karatmazdı gökyüzü
Moru kızıla karışırdı,renkleri birbiriyle yarışırdı
Belki ısınırdı içimiz bir çocuğun gamzesiyle
Yahut gözlerinde sevincin ezgisiyle
O vakit yüreğimize gökkuşağı değerdi
Dünyaya gökten binbir melek yağardı
Bir mevsim değil her mevsim çiçek açardı
Değil birbirine korku insanlar
İnsanlar birbirine gülücükler saçardı
Şayet sen,ben,biz iyi insanlar olsaydık
İşte o vakit bazıları daha çok yaşardı
Lakin şu an
Korkuyorum,çünkü çok acımasızlar
Korkuyorum çünkü bazılarımız ölümüne suskunlar,
Ölümüne alışmış,ÖLÜME alışmış
Ve bugün pencereden izlediğim insanlar
Korkuyorum belki de yarın beni aynada karşılarlar
Bu saatten sonra desem ki değişir mi bir şeyler
Ve siz de deseniz ki bekle düzelecekler...
İnanırız biz,hem bekleriz de
Oysa ölüyor beklemekte olan
Oysa öldürülüyor beklemekte olan
Yine de desem ki bir gün acaba
Ve deseniz ki bir gün mutlaka
Bir ümit,yine de inanmak isterim
Çünkü umut ediyor beklemekte olan
