Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Emanet Sevda İçimdeki mutluklar inim inim inlerken hasta yatağında Son nefesini vermeden önce Bana, bu sevda sana emanet dedi Melul mahzun bir şekilde gözlerini kapattı İçimdeki mutlulukları yıkayıp Kefenledim, gözyaşlarım sel olurken Adeta gözyaşlarım beni yıkamıştı Sırılsıklam olmuştum İçimdeki mutlulukların tertemiz alnından öptüm Sanki onların rayiha kokuyordu Ve gül bahçesiydi İçimdeki mutlukları, bembeyaz kefene sardım Bir tabuta bırakıp Mezar kazarak defnettim İçimdeki mutlulukların mezarını çiçeklendirdik Ve ağaçlandırdık İçimdeki mutluluklar, çiçekleri Ve ağaçları çok severdi İçimdeki mutlulukların vasiyeti, kendisini çiçekler Ve ağaçlar arasına gömülmesiydi Belki ormanlık alan olur her yanım derdi Ey acılar, birkaç celladı yanınıza alarak İçimdeki mutlulukları katlettiniz Ama bu sevdaya dokunamazsınız Bu sevdaya, tüm a'zalarımı Uzuvlarımı Ve hücrelerimi siper ederim Ey utanmaz Ve arlanmaz acılar Cesedimi çiğnemeden, bu sevdaya dokunmaya kalkışmayın Bu sevdanın yanından geçmeyi bile aklınızın ucundan geçirmeye kalkışmayın Defolun gidin Gözlerim sizi görmesin Gölgenizi de alıp gidin Yazan: Yunus Baba ( Muhammed Yasin)
