Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
AĞLAMAK ÜZERİNE
Ağlamak, insanlar için büyük bir nimettir. Çünkü ağlamak, ruhun kendisini rahatlatmasını ve insanın üzeirindeki yükü atmasını sağlar.
İnsan, keder ve mutluluğun doruk noktalarına ulaşınca gözlerinden yaşlar damlar. En vefalı bir dost gibi, kederli ve mutlu günlerimizde de bizi yalnız bırakmaz. Kaynağını kalbimizin derinliklerindeki duygu kuyusundan alır. Hayatta olan olaylardan etkilenip duygulandıkça kalbimizdeki duygu kuyusu taşarak gözlerimizden akar. Sakın ağlamanın, insanın acizliğini gösterdiği yanılgısına kapılmayın. Aksine insanın his ve duygu zenginliğinin bir habercisidir.
Ağlamak, insanın kalbini yumuşatır, kalbine huzur verir. İnsanın elinde tuttuğu kalkanı kaldırıp atarak, kalbimize dostluğun ve sevginin akmasını sağlar. Bu yüzden karşımızdaki kişiye önyargısız olarak bakarız, kalıcı ve sağlam dostlar kazanırız.
Ağlamak, ruhun feryatlarıdır. Bu feryatlar öyle anlamlıdır ki, karşımızdaki insanı etkiler. Eğer yüreğine kadar ulaşmışsa feryatlarımız, onun da gözlerinden yaşlar süzülür. Böylece öyle bir duygu yoğunluğu yaşanır ki, kalbimiz bu yoğunluğa dayanamaz olur. Kalpten kalbe köprü kurarak, o yoğunluktan kalplerimizi kurtarırız. Köprüden akmaya başlar duygularımız, tam ortada çarpışarak reaksiyona girerler. Bu reaksiyonda kötü duyguları, iyi duygular yok ederek dostluğun saf ve temiz olması sağlanır. İşte ağlamak bu duyguları kalplere taşımak ve kalbin kapılarını açması bakımından çok önemlidir. Öyleyse ağlamaktan kaçmak nedendir ki?
