Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Kol Saatim
Tesadüflere inanmazdım, mesela her gidişine bir çizik atardım..
Lehime kullanılan arkadaşlıklarını görmezden gelirdim,
Bileklerimdeki izlerden bir yol bulurdum..
Hayat benim için kül gibiydi,
Nefes alıp verdikçe her yer daha da çirkinleşirdi.
Beni düşünen insanlar kalmış mıydı?
Yani ebedi bir ayrılığa aç olmak, tok kalmam için yeterli miydi?
Bir yıl öncesi için çekilmiş perdeleri görünce,
Tutulamayacak bir dilek diledim.
Odamdaki o karanlık köşeye çekilip,
Bir bıçağı ters yüz edip doğruluğumu cesaretimle ölçüyordum.
Kendimi melankolik düşüncelere kaptırmadım,
Mutfakta kaskatı bekleyen buzlar sol yanına yetecek kadar çoktu..
Yıllardır kimse evime uğramıyordu,
Kapımın önündeki izmaritlerin sayısı arkadaşlarımdan fazlaydı..
Umursamak istemiyordum, çünkü aklımda bir tek sen vardın.
Fakat dünyadan haberim yoktu..
Ben sadece odamdaki dağınıklıkla bir samimiyet içindeydim.
Ve kol saatime baktığımda zaman çoktan durmuştu...
İbrahim ÇEKİN
