Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Savaş Yoktu Hani?
Tuhaf şeyler düşünmek istiyorum..
Mesela merdivenlerden çıkan bir telaş,
Eli ayağı bir bıçağın üzerinde..
Hani basamaklardan bir kaysa, koyacak sırtını toprağa..
Tepesinde taş falan değil,
Kanatlarını çırpmayı bilmeyen, acemi çaylak bir yorgunluk var..
Öyle vefalı bir şey ki bu,
Bir yükselse tüm katlar bir toz gibi dağılıverecek..
Kısacası dünyanın yükünü bir telaş taşıyor şu sıralar,
Pamuk gibi hafif ama bir insan kadar da taş kalpli..
Niyeti yıldızlara uzanmakta değil,
Tek umudu zaten yerde, toprakta yatarken..
Telaş, telaş ve telaş var gökyüzünde,
Uçan ne kuş var,
Nede bir masum çocuğun avuçlarına sarılmış bir uçurtma?
Nedir bu sesi kabarık, şekli dev gibi cüsse?
Yoksa onlar mı, insanlar?
Şimdi yaşanacak bir kahramanlıkta kalmadı,
Kanatlar yorgundu, çırpılacak gibi değil..
Çarpacak kadar yakın,
O siyah dev ve acınası metal ve çelikten akbabalar..
Çiğ etleri yemeye hazır!
Telaş aşağıda bitmiş miydi?
Kısık seslerle söylenen ağıtlar, belki biraz dinmişti.
O merdivenler eskisi gibi yüksekte değildi,
Her basamağın anısı dökülmüştü bir yana..
Ama yaşamakta mümkün değildi,
Şimdi hangi ıslığı bir yardıma çağıracağız?
Korkmak serbest..
En azından şimdilik...
İbrahim ÇEKİN
