Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Bir ben uyumadım hasretinden..
Saçlarına yıldız takmışım, bir kibrit çöpüne varana kadar...
Seni sabaha bırakıp ta kaçamayan Güneş'ten, ben!
Ne örtülü pencerem, nede saçlarıma düşmüş çiğleri tutabiliyorum.
Gözlerimi dolduruyordu bıraktığın sesler,
Damla damla düşüyordu yüreğime bir mumun ipinden..
O duvarlara fırlatılan kitaplar bir ağaç gibi,
Döküyordu yapraklarını attığın yüreklerin üzerlerine...
Üşüyorum diyebilmekte imkansızdı yaşarken,
Bir dalda sallanmakta yetmiyordu..
Hep bir fısıltının yediği nimetti bu, vakit yarı ölüm olunca..
Aynalar kadar dürüst olamadık, aylar kadar da geniş..
Sığdıramadık şu koca sevdamızı daracık odalara,
Bir avuç yüreğimiz bir dünyayı taşırken!
İbrahim ÇEKİN
