Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Adaletsiz Yaşamak
Belki de ben;
Sevdiğimi sanıyordum seni..
O sonu bitmeyen hikayelerin içinden,
Tıpkı eski günlerdeki gibi..
Seni bu sayfalardan çıkaracağım!
Kirpiklerimden ayrılığına bakarken,
Senin adın baştan aşağı benimken,
Bir başkasına yasaklarken yüreğimi..
Başımı kimin omzuna yaslayacağım?
Yazma derdi binbir kere de olsa felek,
Bu sonsuzluk benim hiçliğime dayanırken,
Senin olsun bu hürriyet..
Ben bana puştluk edenlerin yüzlerine bakarken,
Şu vatanını dilinde yakan..
Ve hatta ben bu köleliğe devam edeceksem eğer;
Ne diye çalışacağım, beni köle ettiren bu düzene?
Hani o kısrak gibi koşan adalet, bu kez neden takıldı şu yazarın kalemine!
Yani öylesine alıştık ki şu kapitalist düşüncelere,
Düşünmek suç, sevmek suç ve en önemliside yaşamak suç bu hayatta..!
Hadi benide atın şu sayfalardan dışarı,
Atın ki kolları uzun adalet, beni de tutsun boynumdan!
Madem ki; işim gücüm kölelik, ben köleyim.. Ama düşüncelerimin kölesi..
Beni sevmeyenlerin ve sevdiğim insanların, bana yalnızlığı mahkum edenlerin kölesiyim...
Belki de ben;
Yaşadığımı sanıyordum, henüz yazmamışken üstünü çizdiklerimin!
İbrahim ÇEKİN
