Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Şu çocukluk gibiydi hayallerim..
Elimde sımsıkı tuttuğum uçurtmam ve boyumdan büyük rüzgara baş kaldıran bakışlarımdı, o uçurtmayı gökyüzünde tutan..! Tüm yanlışları dokunarak öğrendiğimiz bu hayatta, hiç bir zaman kendi kılavuzumuzu yazamazdık.. Daha önce hiç öpmediğin bir yanağı, bir dudağı, bir teni.. Yanlışlıkla çözemezdik hata yapmadan..! Her şey ufacık bir tesadüfle başlardı.. Ufak ama ileri de taşınamayacak kadar büyük bir tesadüf...
''Çocukken kalbimiz özgürlük için çarpmaz mıydı? '' O kıymetli bildiğimiz oyuncaklar, salıncaklar, dönme dolaplar, çarpışan arabalar.. Neşeyle kahkahalar attığımız o saklambaçlar, kör ebeler ve daha bir sürü güzel şey... Ya şimdi ne oldu? Büyüdük, adam olduk, şimdi hayalini kurduğumuz o güzel şeyler neler?
Birini sevmeye başlarsın, ilk te çok farklı gelir alışamazsın.. Dokunmaya, dokunurken canının yanmasına korkarsın.. Şu küçüklük gibi ''Ama sobaya dokunma, elin yanar! '' takii artık uyaranın yoktur, yanında sana yardım edecek kimsen de! Yüzme bilmediğin halde denizin içine girmek gibi, öyle bir cesaret ararsın içinde... Artık çocukluğunu geride bıraktın, oyuncaklarını da ve o neşe dolu arkadaşlarını da..
Unutma ufacık bir tesadüf seni buraya getiren. Anlatacağın o kadar çok şeyin içinde, susmayı seçtiğin bir dünyadasın... Tek bir insan her şeyini kaybettirecek kadar büyük bir sorumluluk oldu omuzlarında.. Kalbinden söz açmıyorum orası aşikar..! Neydi bizi buraya kadar getiren hiç bilemiyorum, kader olsaydı eğer; ''Artık yeter, bu kaçıncı deniz..! '' der, beni bir dalga da savururdu kıyıya.. Ama bu farklı bir şey, hiç bu kadar ufak ama derin bir denizle karşılaşmamıştım! Galiba dibindeki incileri göreceğim kadar yüzeceğim..!
İbrahim ÇEKİN
