Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Evlat
Bu sensizlik yüreğimde atan nefes
Yüreğimi Açıtan bir heyecandı
Ufukları aydınlatan o bakışlarındı
Seni gözyaşında taşımak ölüme meydan okumaktı
O küçük tebessümle boğuluyordu şu yüreğim
Minnacık parmaklarınla tutuşun elimi titretiyordu dilimi ruhumu
Hiç bu kadar üşümemiştim korkmamıştım
Hiç bu kadar çığlıkların sessiz kalmamıştı
Hiç bu kadar çaresiz perişan olmamıştım
Devleşen gururum bu kadar yıkılmamıştı
Ne ihanetler nankörlükler
Nede alay eden o bakışlar
Acıtmamıştı yok etmemişti
Sensizliği bedbahtlığı
Yaktı ölümün çığlığı gibi
Yalnızlığın adı resmi sizsiniz evlatlarım
