Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Artık yazmıyorum dediğim bir dönemde yazmak durumunda / zorunda kaldım.
PEMBE KURDELE
Saatler ilerleyip,
kötülük
meydanları doldurmak için huzursuzlaştıkça,
karanlık dolaşmaya başladı
sokak lambalarının altında.
Soğudu gün
Soğuruldu renkler
Gölgeler yavaş yavaş düğüm attı
günün aydınlık yanlarına.
Vuruldu ışık huzmelerinin boynu.
Kesildi umudun soluk alışverişi.
Kör ve sağır olmak şartıyla
geceyle aralarında anlaşma yapmış olan müdavimler,
saklandılar kuytulara.
Karardılar karardılar yok olana kadar.
Pusu için artık hazırdı yeni kurbanını bekleyen kabuslar.
Bir genç kız kalmıştı ortada
Bir de tam arkasında
Kısa kısa soluklar alıp veren adam
Mazgallar pis kokusunu kustu kaldırım taşlarına
Soludu adam
Sokuldu adım adım kıza
Ay çekildi ar edip bulutların ardına.
Paralandı masumiyet.
Pembe kurdela düşerken kızın saçlarından
kir sıvandı duvarlara
Dökülmekle bitmeyecek gözyaşlarının
çığlığı uzandı
gecenin kuytusunda.
Vurdu,
tüm evlerin kapısına.
Ulaşmak istedi,
uykuda olanların vicdanına.
Hiçbir kapı açılmadı.
Kimsenin görmediği bir yıldız kayarken
kapandı gecenin ağzı.
