Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Karşımda duran bu kapıda
Geçmiş tüm mevsimlerin
katmerli çentikleri var.
Sevdiğim nicesinin;
karanfil kokulu, ebruli dokunuşları..
Hemen yanı başında,
gidenlerin;
silinmeye yüz tutmuş gülüşleri…
Biri birine geçmiş gölgeler misali
hepsi kapının dokusunda
Oysa
Kapıyı aralayıp eşikten geçmek için
Aciz dağarcığımdaki kelimeleri
dizeleyip, sevgiyle vurmuştum tokmağına
Ama kelimeler hain!
Yetmedi!
Mevsim güze döndü mü, yapraklarda çıtırdarken
Yazın, başaklarda bereket olan sarıyı anlatmaya
Yetmedi!
Grup vakti, insanı aşka boğarken
Vuslata ermeyince, yaş olup akan kırmızıyı anlatmaya
Hadi kolaysa,
Umut denizinde rüzgara hacetsiz
sana yelken açtırırken
bir tutam hüzün düşmesiyle tüm direklerini kıran, seni batıran
ve bir daha hiç eski rengine dönemeyen
beyazı
anlatmaya kelimeleri sen yettir.
Hain işte efendim
Yetmiyor kelimeler.
Yine de, her tan vaktinde olduğu gibi
Dünü yarına bağlamak için
Bugün,
Kelimeleri
Dilim döndüğünce kendime yoldaş edip
Kapıyı açıyorum
Eşikten geçiyorum.
Azlettim kendimi!
Bekle beni hayat. GELİYORUM
